maandag in de 6e paasweek
Geliefde mensen,
meer dan ooit hebben we de Geest van God nodig om staande te blijven. De Geest immers doet diep in ons dat heilige vuur ontbranden dat ons in gebed doet roepen: ‘Abba Vader’. Het is de Geest die ons in relatie brengt met God, doorheen de Zoon. Net zoals Jezus de Geest nodig had om in de Vader te kunnen blijven.
Jezus zegt ons vandaag dat er vervolging zal plaatsvinden. Hij zegt niet dat de kans bestaat dat dit kan gebeuren; Hij zegt dàt het zal gebeuren. Spreekt Hij over de jaren van christenvervolging tijdens de eerste eeuwen, of spreekt Hij over de christenvervolging van latere tijden, of heeft Hij het over de vervolging tijdens deze tijden? Spreekt Hij over bepaalde gebieden in de wereld, of spreekt Hij over vervolging waar ook ter wereld? Wel, ik denk dat Hij over dit alles spreekt. En ook al is de ene tijd de andere niet, en is de ene vervolging niet de andere, in wezen raakt welke vervolging ook, ons allen. Het rààkt ons tot in ons diepste binnenste. Dit laatste behoort wezenlijk tot ons kerk-zijn; binnen de grenzen van de katholieke gemeenschap, maar ook ver daarbuiten. Het zou zo moeten zijn dat ieder die de liefde Gods in zich draagt en daarom vervolgd wordt, dit ons persoonlijk raakt. Het is waar dat ieder van ons een individu is, maar het is even waar dat we een gemeenschap vormen. En zoals bij een lichaam het been pijn heeft en daardoor het hele lichaam dit doorvoelt, zo voelen wij – als het goed is – pijn wanneer er waar ook ter wereld een mens wordt vervolgd die tracht de liefde van God te belichamen.
Moeten we dan allemaal dagelijks diep lijden? Want altijd wordt er wel ergens ter wereld iemand vervolgd omwille van zijn geloof. Wel, ik denk dat we inderdaad op een of andere wijze dat lijden mee moeten doorvoelen en dragen. Het is de echo van het kruis, het gevolg van mensen die in de meest zware omstandigheden trouw zijn, een gevolg ook van kwade machten die denken goed en juist bezig te zijn door andersgelovigen te vervolgen.
Het zou echter diep jammer zijn dat het mee-lijden met de vervolgde christenen onze vreugde omwille van het evangelie zou beknotten. Het ene mag het andere niet uitsluiten. Lijden (mee-lijden), en evangelische vreugde, gaan, hoe merkwaardig dit ook kan klinken, hand in hand. En dit om de eenvoudige reden dat God gewild heeft dat de dood omwille van de vervolging niet en nooit het laatste woord heeft. Christus heeft zijn lijden doorgegaan, en God heeft gewild dat er een Pasen was. In dit Pasen mogen wij leven, bewegen, bidden, zingen, beminnen. Dit neemt echter niet weg dat het lijden van onze broeders en zusters die vervolgd worden ons niet zou raken. Juist integendeel. Een echt Paasmens zal dit lijden, waar ook ter wereld, ten diepste doorvoelen, het biddend dragen, en wel in Christus, zonder daarbij de vrede en de diepe innerlijke vreugde van Pasen te verliezen.
En daarom is het zo belangrijk dat we de Geest van God in ons dragen. Want buiten de Geest is de mens tot dit laatste niet in staat. Het is de Geest die ons de gave en de kracht zal schenken van het kunnen mede-lijden met de vervolgden in de Vrede van Pasen.
kris
meer dan ooit hebben we de Geest van God nodig om staande te blijven. De Geest immers doet diep in ons dat heilige vuur ontbranden dat ons in gebed doet roepen: ‘Abba Vader’. Het is de Geest die ons in relatie brengt met God, doorheen de Zoon. Net zoals Jezus de Geest nodig had om in de Vader te kunnen blijven.
Jezus zegt ons vandaag dat er vervolging zal plaatsvinden. Hij zegt niet dat de kans bestaat dat dit kan gebeuren; Hij zegt dàt het zal gebeuren. Spreekt Hij over de jaren van christenvervolging tijdens de eerste eeuwen, of spreekt Hij over de christenvervolging van latere tijden, of heeft Hij het over de vervolging tijdens deze tijden? Spreekt Hij over bepaalde gebieden in de wereld, of spreekt Hij over vervolging waar ook ter wereld? Wel, ik denk dat Hij over dit alles spreekt. En ook al is de ene tijd de andere niet, en is de ene vervolging niet de andere, in wezen raakt welke vervolging ook, ons allen. Het rààkt ons tot in ons diepste binnenste. Dit laatste behoort wezenlijk tot ons kerk-zijn; binnen de grenzen van de katholieke gemeenschap, maar ook ver daarbuiten. Het zou zo moeten zijn dat ieder die de liefde Gods in zich draagt en daarom vervolgd wordt, dit ons persoonlijk raakt. Het is waar dat ieder van ons een individu is, maar het is even waar dat we een gemeenschap vormen. En zoals bij een lichaam het been pijn heeft en daardoor het hele lichaam dit doorvoelt, zo voelen wij – als het goed is – pijn wanneer er waar ook ter wereld een mens wordt vervolgd die tracht de liefde van God te belichamen.
Moeten we dan allemaal dagelijks diep lijden? Want altijd wordt er wel ergens ter wereld iemand vervolgd omwille van zijn geloof. Wel, ik denk dat we inderdaad op een of andere wijze dat lijden mee moeten doorvoelen en dragen. Het is de echo van het kruis, het gevolg van mensen die in de meest zware omstandigheden trouw zijn, een gevolg ook van kwade machten die denken goed en juist bezig te zijn door andersgelovigen te vervolgen.
Het zou echter diep jammer zijn dat het mee-lijden met de vervolgde christenen onze vreugde omwille van het evangelie zou beknotten. Het ene mag het andere niet uitsluiten. Lijden (mee-lijden), en evangelische vreugde, gaan, hoe merkwaardig dit ook kan klinken, hand in hand. En dit om de eenvoudige reden dat God gewild heeft dat de dood omwille van de vervolging niet en nooit het laatste woord heeft. Christus heeft zijn lijden doorgegaan, en God heeft gewild dat er een Pasen was. In dit Pasen mogen wij leven, bewegen, bidden, zingen, beminnen. Dit neemt echter niet weg dat het lijden van onze broeders en zusters die vervolgd worden ons niet zou raken. Juist integendeel. Een echt Paasmens zal dit lijden, waar ook ter wereld, ten diepste doorvoelen, het biddend dragen, en wel in Christus, zonder daarbij de vrede en de diepe innerlijke vreugde van Pasen te verliezen.
En daarom is het zo belangrijk dat we de Geest van God in ons dragen. Want buiten de Geest is de mens tot dit laatste niet in staat. Het is de Geest die ons de gave en de kracht zal schenken van het kunnen mede-lijden met de vervolgden in de Vrede van Pasen.
kris
Jezus laat Zijn leerlingen en ons niet alleen achter. Hij stuurt de grote Helper, de H. Geest. En als Hij komt, legt Hij getuigenis af van Jezus. Waarover zal dit getuigenis dan gaan? Ja, over het Zoon - zijn van Jezus. Jezus is de Zoon van God, voor ons mens geworden om ook ons te leren zoon of dochter van God te zijn, een kind van God. Wat houdt dat dan in, kind van God te zijn? Dat is je afhankelijk weten van Iemand die boven je staat, van Iemand die je te boven gaat. Dat is je bestaan bewust ontvangen uit Zijn hand. Dat is niet je eigen baas willen zijn. Hoe zou je dat ook kunnen? Alles is ons gegeven, ons dorp, onze straat, onze ouders, onze kinderen, onze medemensen, heel de aarde. Wij zijn niet uit onszelf voortgekomen. Achter alles zit een Ander met hoofdletter. Jezus zegt dat ook van zichzelf: ‘Ik ben niet uit Mezelf gekomen, maar Die Mij gezonden heeft, is waarachtig’ (Joh. 7, 28). Jezus kan niets zonder Zijn Vader (Joh. 5, 19). Wat Jezus in heel Zijn optreden doet, is de mensen in Gods Rijk samenbrengen, hen onder de heerschappij van Zijn Vader terugbrengen, hen in de liefde van God thuis doen komen. Dat lukt niet. Dat lukt ook nu niet, zelfs niet met mij en met jou. Altijd willen wij onze eigen wil doen. Daarover moeten ook de leerlingen en wij getuigen: dat God onze Heer is. En dat Jezus dat bracht aan ons. De wereld hoort dat niet graag. ‘Ze zullen u uit de synagoge bannen’, zegt Jezus. Vertaald voor onze tijd zou dat zijn: ‘uit de samenleving’. De wereld is nu nog meer dan in Jezus’ tijd werelds, seculier, ze wil Gods heerschappij niet. Jezus herinnert ons daaraan. En het is niet de eerste keer. In Joh. 7, 7 zegt Jezus tegen Zijn broeders die niet in Hem geloven: ‘De wereld kan u niet haten, maar Mij haat ze wel, omdat Ik van haar getuig dat haar werken slecht zijn’. Waarom zijn de werken van de wereld slecht in Jezus’ ogen? Precies omdat de wereld zich niet in laat zaaien in Gods heerschappij, in Gods liefde, maar altijd haar eigen wegen wil gaan.
BeantwoordenVerwijderenVandaag de eerste van de drie Kruisdagen,volgens oude traditie bidden smeken we en danken we voor de vruchten van de aarde ,voor rijke oogsten,dat niemand honger lijd ,zoals God het bedoeld heeft bij de schepping.
BeantwoordenVerwijderen