donderdag in de 7e paasweek
Jezus bidt: 'Vader, Ik heb hun uw Naam bekendgemaakt en dat zal Ik blijven doen, zodat de liefde waarmee U mij liefhad in hen zal zijn en Ik in hen.'
De zending van Jezus bestond erin de Naam van de Vader bekend te maken. Dat heeft Hij gedaan, dat zal Hij blijven doen zolang de mensheid bestaat. Hij zal dit doen zodat de liefde waarmee de Vader Hem liefheeft ook in ons zou zijn. Door zijn eenheid met de Vader, is Jezus liefde zoals de Vader dat is. Door Christus' tegenwoordigheid in ons maakt Hij het ons mogelijk te delen in die liefde.
Een ver-van-ons-bed-gebeuren? Nee, dat hoeft het niet te zijn. Deze mystieke beleving van het evangelie is voor elke mens weggelegd, voor ieder van ons; ook voor u.
Als we aan het woord ‘mystiek’ denken, dan denken we al snel aan heiligen, aan begenadigde personen. Het is natuurlijk waar dat deze mensen dikwijls echte mystici waren. Zij waren ver gevorderd in de weg die ze te gaan hadden, ze waren zeer diep gegroeid in het versmelten met Christus’ liefde, met Hemzelf. Dat maakte hen tot mystici. Niet enkel hun voorbeeld, maar dikwijls ook de geschriften die ze nalieten zijn ware schatten voor de Kerk, voor ieder van ons; bronnen die aanzetten tot steeds meer en diepere liefde voor de Heer en Gods wil in ons leven. God zij dank zijn vele van hun geschriften doorheen de geschiedenis bewaard gebleven en steeds weer opnieuw beschikbaar gesteld om ze te raadplegen, te bestuderen, er uit te putten.
Maar weet dat die mystici mensen waren zoals u en ik. Ook zij stonden iedere morgen op en gingen iedere avond slapen, gingen naar de wc, maakten eten, onderhielden hun woonst (als ze die hadden), deden hun arbeid, enz. Ook zij kenden hun gevechten, hun twijfels, hun moeheid,… Maar ze gingen ervoor, ieder in zijn of haar spiritualiteit, hen door God geschonken. Ze gingen ervoor, dikwijls met veel moeite, met vallen en telkens opnieuw weer opstaan. Ja, net zoals u en ik.
Al goed (ja God zij dank!) is het hart van God gekenmerkt door een mateloze goddelijke barmhartigheid. Onlangs las ik nog woorden van Manu Van Hecke (de abt van de trappistengemeenschap in West-Vleteren) die hij uitsprak op een spiritualiteitsdag te Gent enkele jaren terug. Ik wil zijn woorden graag met je delen: "Jezus toont ons de weg naar barmhartigheid. Hij toont wie de Vader is. De Vader is altijd op zoek naar ons. Barmhartigheid heeft alles te maken met de pijn in Gods hart om onze onvolkomenheid. God weet weg met ons kwaad. Hij kan het aan als we 'neen' zeggen. Daarom zeggen we het drie keer voor de communie: 'Lam Gods dat wegdraagt de zonden van de wereld'. God is geen bulldozer. Hij komt als een kwetsbaar lam. Zo gaat God met ons om. Daar ligt de bron van ons leven. Zo is onze God. Amen."
Inderdaad, zo is God, zo gaat Hij met ons om. Zijn we nog niet zo ver gevorderd als de grote mystici? Voor God geen probleem. In Christus klopt Hij aan en wacht tot we ons werpen in zijn barmhartigheid. Kom, laat ons de sprong wagen. Innerlijke vrede staat je te wachten.
kris
De zending van Jezus bestond erin de Naam van de Vader bekend te maken. Dat heeft Hij gedaan, dat zal Hij blijven doen zolang de mensheid bestaat. Hij zal dit doen zodat de liefde waarmee de Vader Hem liefheeft ook in ons zou zijn. Door zijn eenheid met de Vader, is Jezus liefde zoals de Vader dat is. Door Christus' tegenwoordigheid in ons maakt Hij het ons mogelijk te delen in die liefde.
Een ver-van-ons-bed-gebeuren? Nee, dat hoeft het niet te zijn. Deze mystieke beleving van het evangelie is voor elke mens weggelegd, voor ieder van ons; ook voor u.
Als we aan het woord ‘mystiek’ denken, dan denken we al snel aan heiligen, aan begenadigde personen. Het is natuurlijk waar dat deze mensen dikwijls echte mystici waren. Zij waren ver gevorderd in de weg die ze te gaan hadden, ze waren zeer diep gegroeid in het versmelten met Christus’ liefde, met Hemzelf. Dat maakte hen tot mystici. Niet enkel hun voorbeeld, maar dikwijls ook de geschriften die ze nalieten zijn ware schatten voor de Kerk, voor ieder van ons; bronnen die aanzetten tot steeds meer en diepere liefde voor de Heer en Gods wil in ons leven. God zij dank zijn vele van hun geschriften doorheen de geschiedenis bewaard gebleven en steeds weer opnieuw beschikbaar gesteld om ze te raadplegen, te bestuderen, er uit te putten.
Maar weet dat die mystici mensen waren zoals u en ik. Ook zij stonden iedere morgen op en gingen iedere avond slapen, gingen naar de wc, maakten eten, onderhielden hun woonst (als ze die hadden), deden hun arbeid, enz. Ook zij kenden hun gevechten, hun twijfels, hun moeheid,… Maar ze gingen ervoor, ieder in zijn of haar spiritualiteit, hen door God geschonken. Ze gingen ervoor, dikwijls met veel moeite, met vallen en telkens opnieuw weer opstaan. Ja, net zoals u en ik.
Al goed (ja God zij dank!) is het hart van God gekenmerkt door een mateloze goddelijke barmhartigheid. Onlangs las ik nog woorden van Manu Van Hecke (de abt van de trappistengemeenschap in West-Vleteren) die hij uitsprak op een spiritualiteitsdag te Gent enkele jaren terug. Ik wil zijn woorden graag met je delen: "Jezus toont ons de weg naar barmhartigheid. Hij toont wie de Vader is. De Vader is altijd op zoek naar ons. Barmhartigheid heeft alles te maken met de pijn in Gods hart om onze onvolkomenheid. God weet weg met ons kwaad. Hij kan het aan als we 'neen' zeggen. Daarom zeggen we het drie keer voor de communie: 'Lam Gods dat wegdraagt de zonden van de wereld'. God is geen bulldozer. Hij komt als een kwetsbaar lam. Zo gaat God met ons om. Daar ligt de bron van ons leven. Zo is onze God. Amen."
Inderdaad, zo is God, zo gaat Hij met ons om. Zijn we nog niet zo ver gevorderd als de grote mystici? Voor God geen probleem. In Christus klopt Hij aan en wacht tot we ons werpen in zijn barmhartigheid. Kom, laat ons de sprong wagen. Innerlijke vrede staat je te wachten.
kris
Wat een intens gebed, dat hogepriesterlijk gebed van Jezus op die laatste avond van Zijn leven. Hij bidt voor Zijn leerlingen, voor al Zijn leerlingen, ook voor hen die Zijn leerling zullen worden door de prediking en het voorbeeld van de apostelen, dus ook voor ons die in Jezus geloven. Jezus vraagt dat ze één mogen zijn, maar dat is niet alleen een innerlijke samenhorigheid zonder verdeeldheid, dat is een zijn, een intiem wonen in Jezus en in God, zeg maar in Gods drievuldig wezen. De christenen mogen delen in het één zijn van Vader en Zoon. Die eenheid, die band is eigenlijk de H. Geest. Dan hebben we zelfs de heerlijkheid die Jezus bezit, d.w.z. wij hebben deel aan het Heer-zijn van Jezus. Dan is Jezus in ons en Jezus is in de Vader. Alleen zo zal de wereld erkennen en inzien dat Jezus door God is gezonden en dat God ons liefheeft zoals Hij Jezus liefheeft. Jezus wil dat we eens zullen zijn waar Hij is, nl. in de Vader, in de schoot van de Vader (vgl. Joh. 1, 18). Maar we mogen daar nu al zijn. Als we Jezus erkennen, als wij in Jezus geloven, dan laten wij Hem de Heer zijn over ons leven. Maar Jezus wil alleen maar onze Heer zijn opdat God onze Heer zou zijn. Jezus brengt ons alleen maar binnen in de heerschappij van God, Jezus zaait ons in in Gods Koninkrijk, Jezus laat ons delen in de liefde die Hij van de Vader ontvangt en waarmee Hij op Zijn beurt de Vader liefheeft. Wat een vooruitzicht, wat een heerlijk leven: met Jezus in God thuis zijn, wonen in Vaders schoot, in Gods eeuwige woning. Zo mogen wij de heerlijkheid aanschouwen die Jezus al had vóór de grondvesting der wereld. Vóór de grote big bang was alles al liefde. De Zoon ontving het leven en het zijn van Zijn Vader, en Hij gaf het voortdurend terug aan de Vader. De Vader was toen Heer, helemaal de Heer, Zijn heerschappij was volkomen, want er waren nog geen geesten of mensen die Zijn heerschappij dwarsboomden. Maar God wil delen, altijd maar Zichzelf en Zijn geluk en liefde delen. In dat eerste atoom van 13, 8 miljard jaren geleden zat eigenlijk ook al in kiem de mens. God wilde mensen die Hij lief wil hebben. Neen, er zijn geen mensen te veel op aarde. Dat denken wij maar, omdat wij te veel voor onszelf willen. Dat is echter niet meer liefhebben, dat is de zonde, dat is grijpen en pakken. Onlangs nog las ik dat onze aarde gemakkelijk 12 miljard mensen kan voeden. Maar er is honger bij zovelen, omdat wij niet meer delen. God echter wil al die mensen laten delen in Zijn geluk. Nooit is er eentje te veel. Ieder mensenkind is door God bemind. En elk van al die mensen is verwacht in de hemel. Is de hemel dan nooit vol? Neen. Het is zoals met het water op aarde. Het stroomt allemaal in de zee, maar de zee is nooit vol! Gods liefde houdt nooit op. Gods liefde is nooit op. God is de Eeuwige!
BeantwoordenVerwijderen"In Christus klopt God aan en wacht tot we ons werpen in zijn barmhartigheid. Kom, laat ons de sprong wagen. Innerlijke vrede staat je te wachten."
BeantwoordenVerwijderenDank je wel Kris voor die woorden. Innerlijke vrede krijgen is een van de belangrijkste dingen
in het leven
Innerlijke vrede komt ons gegeven uit Gods Barm-HART -igheid ! Door de Geest van Jezus
BeantwoordenVerwijderenDANK voor AL het voorgaande !!!!
Wagen we de 'sprong ' ?