dinsdag in de 5e paasweek
Jezus zegt ons vandaag: 'Ik laat jullie vrede na; mijn vrede geef Ik jullie, zoals de wereld die niet geven kan.'
De Heer vraagt niet of wij zijn vrede willen. Hij geeft en schenkt ons zijn vrede, Hij laat haar ons na.
En een geschenk van de Heer kan men toch niet afwijzen...
Dikwijls denken we dat we Gods vrede moeten zoeken. Enerzijds is dat natuurlijk waar, anderzijds ook niet.
Het is niet waar, omdat wat gegeven wordt niet moet gezocht worden. Gods vrede is ons gegeven. De levenskunst bestaat erin ons te ruste te leggen in deze vrede, om door haar opgenomen haar uit te dragen in al ons doen en laten.
Anderzijds moeten we haar ook zoeken, in de zin dat het een act van ons vraagt om ons te ruste te leggen in haar. Dat vraagt een houding, een levenshouding, een gebedshouding. Het vraagt liefde voor stilte, voor tijd, voor woestijn, voor geduld.
Vanuit deze gekregen vrede mogen we - ieder individueel, als gemeenschap, als Kerk - dan leven, zingen, kiezen, mensen ontmoeten, werken, ontspannen, ons verwonderen,… Wie Gods Vrede kan bewaren zal zich niet zo snel van de wijs laten brengen. Of om het met woorden van Paulus te zeggen: niets zal hem nog kunnen scheiden van de liefde van Christus.
Kun je je een waardevoller leven inbeelden? Misschien wel een makkelijker leven, maar zeker geen voller!
kris
De Heer vraagt niet of wij zijn vrede willen. Hij geeft en schenkt ons zijn vrede, Hij laat haar ons na.
En een geschenk van de Heer kan men toch niet afwijzen...
Dikwijls denken we dat we Gods vrede moeten zoeken. Enerzijds is dat natuurlijk waar, anderzijds ook niet.
Het is niet waar, omdat wat gegeven wordt niet moet gezocht worden. Gods vrede is ons gegeven. De levenskunst bestaat erin ons te ruste te leggen in deze vrede, om door haar opgenomen haar uit te dragen in al ons doen en laten.
Anderzijds moeten we haar ook zoeken, in de zin dat het een act van ons vraagt om ons te ruste te leggen in haar. Dat vraagt een houding, een levenshouding, een gebedshouding. Het vraagt liefde voor stilte, voor tijd, voor woestijn, voor geduld.
Vanuit deze gekregen vrede mogen we - ieder individueel, als gemeenschap, als Kerk - dan leven, zingen, kiezen, mensen ontmoeten, werken, ontspannen, ons verwonderen,… Wie Gods Vrede kan bewaren zal zich niet zo snel van de wijs laten brengen. Of om het met woorden van Paulus te zeggen: niets zal hem nog kunnen scheiden van de liefde van Christus.
Kun je je een waardevoller leven inbeelden? Misschien wel een makkelijker leven, maar zeker geen voller!
kris
Paulus en Barnabas doen drie dingen als ze weer bij de broeders terugkomen waar ze gemissioneerd hebben. 1° Zij bevestigen de leerlingen in hun goede gesteltenis. Voor onze tijd zou dat betekenen dat wij het goede zoeken en zien dat al gebeurt in onze parochies en in onze gezinnen. Doorheen al het brokkelige en onvolkomene zorgen ouders voor hun kinderen en voor elkaar. Wij moeten met onze christelijke boodschap aansluiting zoeken bij het goede dat er al is en de mensen bemoedigen in hun aanpak, luisteren naar hun vragen en er Christus in binnenbrengen. De liefde die zij aan elkaar bewijzen, is al de liefde van God die in hen werkt. 2° Zij spoorden hen aan in het geloof te volharden. We moeten de mensen aansporen te groeien in hun goed zijn en in hun liefde voor elkaar en er God in te vinden. 3° Zij zeiden dat wij door vele kwellingen het Rijk Gods binnen moeten gaan. Het leven is niet gemakkelijk. Het christelijk leven zeker niet. We worden beproefd, er zijn tegenslagen, donkere momenten. We moeten de mensen en onszelf leren deze moeilijkheden op Jezus’ kruis te leggen. Dan zullen wij de vrede ervaren, de vrede die Christus ons naliet. Dat is niet de vrede van de wereld. De vrede van de wereld is eigenlijk gewoon dat er geen ruzie of oorlog is. De vrede die Christus geeft, is de vrede van de nieuwe schepping. Deze vrede bracht Hij op het kruis. Daar voltooide Hij de schepping op het ogenblik dat in de tempel de voltooiing van de eerste schepping werd herdacht op de vooravond van de sabbat. Ons hart moet dus niet onrustig of kleinmoedig zijn. Jezus gaat naar de Vader terug en omdat de Vader groter is dan Hij, zal Hij van de Vader verheerlijking ontvangen. Jezus keert terug. Hij keerde naar de apostelen terug in Zijn verschijningen na Zijn verrijzenis. Maar Hij keert altijd tot ons terug: in ons gebed, in ons werk, in onze liturgische vieringen. Daar is Jezus met heel Zijn vrede, die harmonie met God en met alles en allen. Jezus heeft het aangekondigd. Zijn kruisdood mogen wij zien als het grote uur waarop Hij alles voltooide. Op het laatste avondmaal kon Hij niet veel meer zeggen, want de vorst van de wereld was op komst. Inderdaad, Judas was zijn boze plan aan het uitvoeren. Eigenlijk vermocht Judas en de Boze die in hem werkzaam was, niets tegen Jezus. Maar door dit alles te aanvaarden, het kruis en het lijden, heeft Jezus getoond dat Hij de Vader liefhad en alles deed wat de Vader Hem bevolen had. Jezus deed Gods wil ten einde toe. Kon het niet meer door zich te geven aan Zijn werk als prediker en weldoener, dan maar aan het kruis. Daar bracht Hij ons allen weer bij Zijn Vader thuis.
BeantwoordenVerwijderenOm vrede te vinden hebben we een houding van doen " een levenshouding, een gebedshouding. Het vraagt liefde voor stilte, voor tijd, voor woestijn, voor geduld."
BeantwoordenVerwijderenDank je Kris om het zo mooi te zeggen
Heer , Geef ons ons vrede
Innerlijke vrede is iets heel kostbaars.
BeantwoordenVerwijderen