Hemelvaart van de Heer

Terwijl Jezus zo van hen wegging en zij nog steeds naar de hemel staarden, stonden er opeens twee mannen in witte gewaden bij hen. Ze zeiden: ‘Galileeërs, wat staan jullie naar de hemel te kijken? Deze Jezus, die uit jullie midden in de hemel is opgenomen, zal op dezelfde wijze terugkomen als jullie Hem naar de hemel hebben zien gaan.’

Het moet voor de leerlingen, en allen die daar op de heuvel stonden, een moeilijk en pijnlijk moment zijn geweest. Alsof de Heer hen verliet... Ik vermoed dat dit laatste ook werkelijk hun beleving was. Voor hen was het afscheid nemen. Hij gleed, als het ware, uit hun leven weg.
Ze hadden de Geest nodig om innerlijk te begrijpen dat het tegendeel waar was; de Geest die zij toen nog niet hadden, maar die de Heer wel beloofd had.

Enige tijd later zullen zij, in de genade van Pinksteren, 'begrijpen' dat de hemelvaart van hun Heer inderdaad geen afscheid was, maar juist integendeel: meer dan ooit tevoren zullen ze de Heer nabij weten; onder hen en in hen, als een beleving van het hart.

Lieve mensen, laat het ook bij ons zo zijn; wij die leven in de tijd na en van Pinsteren. Hemelvaart is geen gebeuren van afscheid, maar een feest van nabijheid. We gedenken en vieren dat de Heer opgenomen is door en bij de Vader, plaats nemend aan zijn rechterhand. Maar tegelijk vieren we zijn aanwezigheid, vol van genade en kracht.

Met Hem, in Hem en door Hem, mogen we leven, beminnen en zingen. Verinnigd in Hem mogen we vergeven en verzoenen. Verenigd met Hem mogen we Gods liefde belichamen; en wel naar allen en alles.

Dit laatste is de zending die Hij aan de leerlingen, en zo ook aan ons, deed, en doet. Mogen we fiere dragers zijn van Hem, barende mensen die de goedheid van God aanwezig brengen in de wereld ons gegeven. Als een loflied dat geen einde kent...

Een zalige hoogdag voor ieder van u.

kris