maandag in week 6 van de paastijd

Lieve mensen,
meer dan ooit hebben we de Geest van God nodig om staande te blijven. De Geest immers doet diep in ons dat heilige vuur ontbranden dat ons in gebed doet roepen: ‘Abba Vader’. Het is de Geest die ons in relatie brengt met God, doorheen de Zoon. Net zoals Jezus de Geest nodig had om in de Vader te kunnen blijven.

Jezus zegt ons vandaag dat er vervolging zal plaatsvinden. Hij zegt niet dat de kans bestaat dat dit kan gebeuren; Hij zegt dát het zal gebeuren. Spreekt Hij over de jaren van christenvervolging tijdens de eerste eeuwen, of spreekt Hij over de christenvervolging van latere tijden, of heeft Hij het over de vervolging tijdens deze tijden? Spreekt Hij over bepaalde gebieden in de wereld, of spreekt Hij over vervolging waar ook ter wereld? Wel, ik denk dat Hij over dit alles spreekt. En ook al is de ene tijd de andere niet, en is de ene vervolging niet de andere, in wezen raakt welke vervolging ook, ons allen. Het ráákt ons tot in ons diepste binnenste. Dit laatste behoort wezenlijk tot ons kerk-zijn; binnen de grenzen van de katholieke gemeenschap, maar ook ver daarbuiten. Het zou zo moeten zijn dat ieder die de liefde Gods in zich draagt en daarom vervolgd wordt, dit ons persoonlijk raakt. Het is waar dat ieder van ons een individu is, maar het is even waar dat we een gemeenschap vormen. En zoals bij een lichaam het been pijn heeft en daardoor het hele lichaam dit doorvoelt, zo voelen wij – als het goed is – pijn wanneer er waar ook ter wereld een mens wordt vervolgd.

Moeten we dan allemaal dagelijks diep lijden? Want altijd wordt er wel ergens ter wereld iemand vervolgd omwille van zijn geloof. Wel, ik denk dat we inderdaad op een of andere wijze dat lijden mee moeten doorvoelen en dragen. Het is de echo van het kruis. Het is mede-lijden met dikwijls heel gewone mensen, vrouwen en mannen, moeders en vaders, religieuzen, anders- en niet-gelovigen.

Het zou echter diep jammer zijn dat het mee-lijden met de medemens onze vreugde omwille van het evangelie zou beknotten. Het ene mag het andere niet uitsluiten. Lijden (mee-lijden), en evangelische vreugde, gaan, hoe merkwaardig dit ook kan klinken, hand in hand. En dit om de eenvoudige reden dat God gewild heeft dat de dood omwille van de vervolging niet en nooit het laatste woord heeft. Christus heeft zijn lijden doorgegaan, en God heeft gewild dat er een Pasen was. In dit Pasen mogen wij leven, bewegen, bidden, zingen, beminnen. Dit neemt echter niet weg dat het lijden van onze broeders en zusters die vervolgd worden ons niet zou raken. Juist integendeel. Een echte paasmens zal dit lijden, waar ook ter wereld, ten diepste doorvoelen, het biddend dragen, en wel in Christus, zonder daarbij de vrede en de diepe innerlijke vreugde van de opstanding te verliezen.

En daarom is het zo belangrijk dat we de Geest van God in ons dragen. Want buiten de Geest is de mens tot dit laatste niet in staat. Het is de Geest die ons de gave en de kracht zal schenken van het kunnen mede-lijden met de vervolgden, en wel in de Vrede van Pasen.

Een vredevolle maandag voor ieder van u,

kris